نقشه راه برای یادگیری زبان انگلیسی

مسیر یادگیری زبان انگلیسی چیست؟ آیا نقشه راهی وجود دارد؟

• خودشناسی برای برنامه ریزی واقع بینانه
• شناخت مسیر و برنامه ریزی صحیح
• شناخت مهارت های زبانی
• شیوه مطالعه بزرگسالان از مبتدی تا پیشرفته (خودخوان- یا با معلم)
• آشنایی با منابع

شیوه زبان آموزی به کودکان (در منزل یا در کلاس) را می توانید در مقاله ای جداگانه با عنوان “چطور به کودکان زبان انگلیسی بیاموزیم؟ راهکارها، بایدها و نباید ها” مطالعه کنید.

شناخت مسیر یادگیری زبان انگلیسی و تقویت مهارت های 4 گانه

در این مقاله قصد داریم تا مسیر یادگیری موثر زبان انگلیسی را ترسیم کنیم تا وقت و انرژی کمتری از زبان آموزان گرفته شود و با شناخت و آگاهی در این مسیر قدم بگذارند و تجربه دلنشینی را کسب کنند. پس اگر این پرسش در ذهن شما هم هست که چطور زبان انگلیسی بخوانم و از کجا شروع کنم، تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

قطعا شروع هرکاری به نظر دشوار و دور از دسترس می رسد. اما وقتی یک دستاورد بزرگ و دور از دسترس را برای خود به گونه ای جزء به جزء تعریف می کنید، به جای اینکه آن را یک مسیر طولانی ناممکن ببینید، با خود می گویید برای طی کردن این مسیر طولانی چطور می توانم در گام های کوچک قدم به قدم به هدفم نزدیک تر شوم. طی کردن هر مرحله کوچک، خود یک دستاورد بزرگ است. درست مثل وقتی که می خواهید از شمال کشور به سمت جنوب حرکت کنید. آیا می توانید بی آنکه از شهرهای بین این دو جهت بگذرید از شمال سر از جنوب دربیاورید. خب اگر به دنبال معجزه باشید حرف دیگری است. اما واقعیت این است که در حالت طبیعی فقط می توان از یک استان به استان دیگر رفت تا در نهایت از شمال به جنوب رسید. رسیدن به هر استان ما را یک قدم به جنوب نزدیک تر می کند. پس بهتر نیست وقتی مقصد را برای خود تعریف کردیم، دیگر به جای اینکه تمرکزمان را بر روی مقصد بگذاریم، از مسیر لذت ببریم. چون لذت واقعی، تنها در به هدف رسیدن نیست. مسیر رسیدن به هدف حتی زیباتر و دلنشین تر هم خواهد بود.

در ادامه آنچه خواهید خواند:

• مقدمه ای برای تجسم و تصویرسازی از آنچه پیش رو دارید.
• معرفی منابع برای تقویت مهارت های زبانی: (Listening- Reading. Speaking- Writing)

چطور زبان انگلیسی را بخوانم؟ اصلا از کجا شروع کنم؟

• یادگیری زبان انگلیسی درست مثل یک سفر است. از شمال تا جنوب از مسیر یادگیری خود لذت ببرید و مراحل رسیدن تا جنوب را برای خود تعریف کنید. لوازم ضروری برای رسیدن را در کوله خود بگذارید. برای زمان های اضطراری هم فکری کنید. در طول این سفر، به چه چیزهایی نیاز دارید. چه چیزهایی برایتان خوشایند است. پس درست مانند زمانی که برای یک مسافرت برنامه ریزی می کنید، مسیر یادگیری زبان انگلیسی را قدم به قدم طراحی کنید تا بهترین لحظات را سپری نمایید.
• نقطه شروع سفر یعنی سطح فعلی شما در زبان انگلیسی. نقطه پایان سفر یعنی هدف شما از یادگیری زبان انگلیسی. برای رسیدن به هدف، باید چه مراحلی را طی کنید. چه نیازهایی دارید، چه ضعف ها و چه نقاط قوتی دارید. تمرکز خود را بر توانمندی هایتان بگذارید تا ضعف هایتان را به تدریج برطرف کنید. نه اینکه ضعف های خود را نادیده بگیرید، بلکه هوشمندانه برای آنها برنامه ریزی کنید. اما تمرکز خود را بر روی ضعف ها نگذارید چون ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست بدهید و کم کم توانمندی هایتان را نادیده بگیرید. پس با تکیه بر توانمندی ها و شرایط زندگی خودتان، بهترین نقشه را برای مسیر یادگیری زبان تهیه کنید و پایبند همان نقشه باشید.
• اگر مدام مسیر عوض کنید، به هدف نمی رسید. باید طوری مسیر رسیدن به هدف را برای خود طراحی کنید که به راحتی متزلزل نشود. اگر برنامه ای ایده آل و کمال گرایانه بنویسید، بیش تر از یک هفته دوام نمی آورید. تا می توانید چشم تان را به روی واقعیت ها باز کنید. مسیر ممکن است دست انداز داشته باشد. شما هرگز نمی توانید پیش بینی کنید که در سفرتان از شمال به جنوب چه حوادثی ممکن است برایتان پیش بیاید. مثلا ممکن است برف سنگینی ببارد و جاده ها بسته شود. یا خودروی شما دچار آسیب شود و مدتی در راه بمانید. پس مدیریت بحران و از دست ندادن روحیه و اشتیاق نیز جزئی از این برنامه است. حال در مسیر یادگیری زبان انگلیسی ممکن است روزهایی بیمار شویم، شرایط ویژه و خاصی برایمان پیش بیاید و این باعث می شود تا مدتی از برنامه عقب بیفتیم. در چنین شرایطی برگشتن و پایبند بودن به برنامه برای برخی از افراد دشوار خواهد بود. نگران نباشید، باز برگردید و ادامه دهید چون با سرزنش خود یا دیگران نمی توانید شرایط را بهتر کنید.
• پس دیدیم برای یادگیری موثر زبان انگلیسی، چه موضوعاتی مطرح می شود:

چشم انداز: تعریف نقطه شروع و پایان برای رسیدن به هدف، برنامه ریزی بر اساس واقعیت

نقشه راه: تعریف مراحل برای رسیدن به هدف، طی کردن مراحل یادگیری به صورت گام به گام

روانشناسی: شناخت ویژگی های فردی (برای برنامه ریزی و انتخاب شیوه یادگیری موثر)

مدیریت زمان: استفاده بهینه از زمان و زنده کردن زمان های مرده

مدیریت بحران: پیدا کردن راه حل های مناسب در زمان دردسر

مدیرت تغییر: انعطاف پذیری در رفتار و برنامه ریزی

برنامه ای که می نویسید باید جزئی باشد نه کلی. مثلا به جای اینکه در برنامه خود بنویسید باید در عرض سه ماه، این کتاب زبان را کامل خوانده باشم، بنویسید امروز درس اول از این کتاب زبان را بخوانم. مغز ما زرنگ تر از آنی هست که فکرش را می کنیم. به محض اینکه یک برنامه کلی و سخت جلوی خودش می بیند، به هزاران ترفند و بهانه از زیر کار در می رود. مثلا تا کتاب را باز می کنید، خوابتان می گیرد و یا اینکه یکدفعه به این فکر می افتید که خیلی وقت است با دوستتان گپ نزده اید و یا چطور است امروز با هم بیرون بروید.

تنها راه حل، تقسیم کردن یک هدف بزرگ به مراحل جزئی و کوچک است. به طوری که برای همین امروز قابل اجرا باشد. در پایان روز با تیک زدن یا خط زدن این مرحله، حس خوشایندی از تکمیل این قدم کوچک بدست می آورید. می توانید برنامه فردا را از روز قبل بنویسید تا ذهن تان آماده باشد و قبل خواب برنامه فردا را با خود مرور کنید. شاید هم مایلید برنامه فردا را فردا بنویسید. خودتان و موقعیت خود را بشناسید. کدامیک برای شما عملکرد بهتری دارد؟

برای شناخت خودتان، با چشم های بسته و در سکوت مطلق، به عمق وجودتان بروید. به چیزی فکر نکنید، بگذارید صدای درون تان با شما حرف بزند. اگر تجربه اول شما باشد، احتمالا خوابتان می برد😊 در کتاب نیمه تاریک وجود اثر دبی فورد، گفته شده چشم هایتان را ببندید و فرض کنید آسانسوری سوار می شوید و هفت طبقه پایین می روید. وقتی در آسانسور باز می شود، روبروی شما فضای سرسبزی مانند بهشت است و شما در آن فضای زیبا می نشینید….

بعد از خواندن این مطلب، همین کار را انجام دادم. بعد از مدتی که چشمم را باز کردم متوجه شدم با کتاب در دست، خوابم برده بود😊

به نظرم برای اینکه بخواهید نداهای درونتان را بشنوید تا قدم های بعدی را برایتان بگوید، نیازی به آسانسور نیست. این تقریبا، کار هر روز من است. در فضایی ساکت، می توانید قدم بزنید، یا بنشینید، دراز بکشید. هر وضعیتی که بدن تان به آرامش نزدیک تر است. آنگاه ندای درون سخن می گوید. این ندای درون، دقیقا همان لامپی است که بالای سر روشن می شود (مثل چیزی که در کارتون ها دیده ایم.) در واقع همان جرقه ذهن.

همه ما به این نداهای درون، نیاز داریم. آنها به ما کمک می کنند تا برنامه ریزی دقیق تری برای اهدافمان داشته باشیم. پس از تمرین خودشناسی، در ادامه ببینیم نقشه راه برای یادگیری زبان انگلیسی چگونه است و در این راه چه عواملی موثر است.

نقشه راه برای یادگیری زبان انگلیسی با توجه به سن و سطح

در ادامه قصد داریم تا نقشه راه برای یادگیری زبان را ارائه دهیم تا هرکس بر حسب موقعیت، سن و سال، هدف و دانش زبانی خود یکی از راه های پیشنهادی را در پیش گیرد و به هدف خود برسد. در این مقاله تا حد امکان، تمامی اعضای جامعه را مد نظر قرار داده ایم. پس با کمی بالا و پایین کردن متن مقاله می توانید بخش مد نظر خود را بیابید و آن را مطالعه کنید. برای راحتی شما عزیزان، منابع را به سه بخش کودکان، نوجوانان و بزرگسالان تقسیم بندی نمودیم تا در هر سطح و سنی که هستید، مقاله بتواند راه گشا باشد. برای هر مقطع سنی، آموزش زبان را از پایه تا پیشرفته شرح داده ایم، ضمن اینکه منابع مناسب را در کنارش معرفی نموده ایم تا سریع تر به هدف خود برسید. برخی از منابع می تواند در بین کودکان و بزرگسالِ سطح مبتدی، مشترک باشد.

همان طور که می دانید، در یادگیری زبان انگلیسی چهار مهارت مطرح می شود:

مهارت شنیداری، خوانداری، گفتاری و نوشتاری Listening, Reading, Speaking, Writing

این چهار مهارت به دو دسته تقسیم می شود: ورودی (input) و خروجی (output)

شنیدن و خواندن (listening- reading)، ورودی های زبانی هستند و برای شروع یادگیری هر زبانی باید این دو مورد را با جدیت تقویت کرد.

حرف زدن و نوشتن (speaking- writing)، خروجی های زبانی هستند و اینجاست که خیلی از زبان آموزان دچار انتظارات غیر منطقی می شوند.

بله! انتظار غیر منطقی! وقتی به حد کافی برای ورودی های زبان وقت و انرژی صرف نکرده باشید، انتظار خروجی عالی، غیر منطقی است. اگر می گویید نمی توانم به انگلیسی حرف بزنم، از شما می پرسم چقدر روزانه به انگلیسی گوش می کنید؟ چند متن انگلیسی می خوانید؟ پس باید با خودمان صادق و واقع بین باشیم.

در اینجا این نکته بسیار مهم است. به جای آنکه از ابتدا انتظار خروجی زبان را از خود داشته باشید یعنی بخواهید به انگلیسی حرف بزنید بی آنکه به انگلیسی گوش کرده باشید، همین جا توقف کنید.

قدم اول در یادگیری زبان انگلیسی، گوش کردن و خواندن متن انگلیسی است. ورودی های زبان را جدی بگیرید. آنقدر جدی که باید گفت هرچه بیشتر بهتر. هیچ محدودیتی برای آن نیست. درست مثل زمانی که کودک بودیم و همه با ما صحبت می کردند تا ما به حرف بیاییم. ما فقط گوش می کردیم و به صورت آنها نگاه می کردیم که چطور کلمات را اَدا می کنند. با تقلید و تکرار از آنچه شنیدیم، توانستیم به زبان مادری خود حرف بزنیم.

تا می توانید به فایل های صوتی یا تصویری انگلیسی گوش کنید. نگه دارید و تکرار کنید. البته ما به شما کمک می کنیم که در ادامه منابع مناسبی برای این کار انتخاب کنید و در مسیر تقویت مهارت شنیداری سردرگم نشوید و با برنامه مرحله به مرحله پیش بروید.

دانستن این موضوع به ما کمک می کند تا با توجه به سن و سال و سطح زبانی که داریم، به دنبال منابعی برای تقویت هریک از این مهارت ها باشیم. گاهی پیدا کردن منبع مناسب، سخت تر از آن چیزی می شود که به نظر می رسد. اینجاست که نقشه راه به کمک می آید. کسانی که بدون آگاهی قبلی وارد مسیر می شوند، مجبورند با آزمون و خطا منابع مختلف را انتخاب کرده، پس از مدتی آنها را نصف و نیمه رها کنند. رها کردن یکی از مشکلات اساسی ما در یادگیری زبان است. پایبند بودن به برنامه و منابع مناسب، شما را در مسیر درست نگه می دارد و رفته رفته به هدف تان می رسید. عمده ترین مواردی که معمولا باعث می شود مسیر یادگیری زبان متوقف شود، یک یا چند مورد از موارد زیر است:

• آنقدر کتاب کسل کننده ای بود، دیگه حوصله نداشتم ادامه بدم.
• اینقدر کلاس مزخرفی بود، ادامه ندادم.
• اینقدر مدرس بد بود، ول کردم.
• از بچه های تو کلاس خوشم نمیومد.
• بچه های هم سن و سال خودم تو کلاس نبودن.
• هم کلاسی ها سطحشون از من پایین تر بود./ هم کلاسی ها سطحشون از من بالاتر بود.
• شهریه بالا بود.
• روزهای کلاس به برنامه ام نمی خورد.
• ی مدت مریض شدم، تنبل شدم.
• ی مدتی می رفتم، بعد دیگه حوصله نداشتم.
• باید حتما زور بالا سرم باشه.
• درسهام زیاد بود، نمی رسیدم.
• هرچی می خوندم یاد نمی گرفتم.
• ی مدت رفتم بعد کلا از زبان زده شدم.
• قبلا خیلی از زبان خوشم میومد ولی الان بدم میاد.
• برنامه ام طوری بود که نمی تونستم حضوری کلاس برم.
• راهش دور بود.
• مدرس عوض شد، با مدرس جدید ارتباط برقرار نکردم. من مدرس قبلی رو دوست داشتم.
• مدرس بین زبان آموزها فرق می گذاشت.
• اولش زبان آسون بود اما بعدش خیلی سخت شد.
• قبلا از زبان بدم میومد ولی الان دوست دارم. چون نمی دونم از کجا شروع کنم، هنوز شروع نکردم.
• می خوام شروع کنم حالا ببینم چی میشه. کلی پیج آموزش زبان فالو کردم.
• می خوام خودخوان شروع کنم، حالا چجوری نمی دونم!
• و ….

دلیل شما کدام یک از موارد بالا بود؟ از کجا باید شروع کنم؟ هیچی بلد نیستم و زبان در حد صفرم. تقریبا بلدم فقط می خوام رایتینگم بهتر بشه، یا در لیسنینگ ضعیفم، درک مطلبم خوب نیست یا کلی لغت بلدم ولی وقتی می خوام حرف بزنم هیچی یادم نمیاد، اضطراب دارم.

ابتدا باید بدانیم که تمایل شما برای یادگیری زبان انگلیسی به کدام روش است. شما دوست دارید خودتان مسیر آموزش زبان انگلیسی را به صورت خودخوان دنبال کنید، و یا اینکه می خواهید در یک کلاس زبان ثبت نام کنید. (البته همیشه موضوع تمایل ما نیست، گاهی شرایط حاکم بر زندگی، تعیین کننده می شود). خب شاید هم هنوز نمی دانید و یا اینکه تردید دارید که کدام روش، نتیجه موثرتری دارد. در ادامه به مزایا و معایب هر دو روش اشاره خواهم کرد. در نتیجه تصمیم با شما، که کدام روش را برای روحیه و شرایط خود مناسب می دانید.

کلاس زبان ثبت نام کنم یا خودم زبان را به شیوه خودخوان بخوانم؟

Self- study به معنای مطالعه خودخوان است و اکثر کتاب های زبان انگلیسی به گونه ای نوشته شده اند که می توان از آنها به هر دو شیوه خودخوان یا در کلاس زبان استفاده کرد. تنها معضلی که برخی زبان آموزان در ابتدای راه مطرح می کنند این است که چرا در این کتاب ها حتی یک کلمه به فارسی نوشته نشده است. مسلما، زبان آموزی که در ابتدای راه است و با ساختار جمله بندی انگلیسی آشنایی ندارد و واژگان را نمی شناسد، نیاز به یک معلم دارد. به نظر عاقلانه نمی رسد که زبان آموز مبتدی، وقت و انرژی زیادی را در دیکشنری صرف پیدا کردن کلمه به کلمه کتاب نماید. این کار در بلند مدت جز یأس و ناامیدی برای زبان آموز چیزی به همراه ندارد.

یک فرد مبتدی، یادگیری زبان را از کجا و چگونه شروع کند؟

زبان آموز مبتدی می تواند در یک کلاس زبان که افراد همگی مبتدی هستند، شرکت نماید و یا یک معلم خصوصی بگیرد.

به لطف دنیای فناوری و وجود اینترنت، آموزش همگانی شده و به خوبی در دسترس است. مثلا یک مدرس زبان انگلیسی در طی روز می تواند چند کلاس داشته باشد و به افراد محدودی تدریس کند. اما اگر تدریس خود را به صورت گام به گام به صورت یک دوره آموزشی تهیه کند، می تواند به بی نهایت زبان آموز کمک کند. دوره های آموزشی در جهان بسیار پرطرفدار هستند و کسانی که فرصت و یا امکان رفت و آمد به کلاس زبان را ندارند، به خوبی می توانند از این دوره های آموزشی استفاده کنند. از آنجایی که سوالات و مشکلات زبانی در بین زبان آموزان مشترک است، مدرس باتجربه می تواند در دوره آموزشی خود به رفع این مشکلات بپردازد و با بیان ساده آموزشی ماندگار تهیه نماید و یک زبان آموز را از سطح مبتدی به سطح متوسط برساند.

زبان آموز در سطح مبتدی، باید چه چیزهایی را بیاموزد؟

هدف از آموزش زبان به سطح مبتدی، موارد زیر است:

• آشنایی با ساختارهای انگلیسی (گرامر)
• یادگیری واژگان انگلیسی (شامل آشنایی با شیوه تلفظ- خواندن و نوشتار حروف و کلمات انگلیسی)
• رسیدن به توانایی درک مطلب (خواندن متون کوتاه و ساده)
• تا حدودی رسیدن به توانایی شنیداری (درک کلی فایل های صوتی یا تصویری ساده)

دوره هایی که در سرزمین ترجمه برای زبان آموزان مبتدی تهیه شده است و سطح آنها را از پایه تا متوسط می رساند، به شرح زیر است:

این دوره های آموزشی، با هدف تقویت مهارت های چهار گانه زبان یعنی Reading, listening, speaking, writing تهیه شده اند. این دوره ها را می توانید از فروشگاه وب سایت سرزمین ترجمه تهیه بفرمایید.

1. معجون گِرمک (ترکیب گرامر و مکالمه- براساس کتاب English Grammar in use)
2. خواندن بیش از 100 داستان کوتاه و طنز- (کتاب Steps to understanding)
3. آموزش واژگان و کالوکیشن های روزمره  (کتاب Key words for fluency )
4. آموزش زبان با کارتون (مثل Peppa Pig)

هر کتاب یا دوره آموزشی با هدف تقویت سطح فعلی شما و ارتقا به سطح بعدی تهیه می شوند. به همین دلیل است که اکثر کتاب های زبان انگلیسی چند جلدی هستند. بنابراین نباید توقع داشته باشید که اگر

• دوره آموزشی را گذراندید؛
• از جایی معتبر، مدرکی باارزش گرفتید؛
• کتاب های معتبری را با معلم یا به صورت خودخوان گذرانده اید؛
• و …

پس کار شما با زبان انگلیسی به پایان رسیده است. خیر. همانطور که می گویند دست بالای دست بسیار است. در پسِ هر مرحله ای، مرحله بعدی وجود دارد. پس یادگیری را پایانی نیست. زمانی که زبان انگلیسی را می آموزید و به سطحی می رسید که می توانید متن انگلیسی یا فایل صوتی را بدون کمک کسی درک کنید، تازه متوجه می شوید که با این قدرتی که بدست آورده اید چه دنیای بزرگی پیش روی شماست. برای اینکه بتوانید رمان ها، داستان ها، مقاله ها، مجله ها، فیلم ها، کارتون ها، موسیقی های انگلیسی مورد علاقه خود را بخوانید و بشنوید، مرحله به مرحله سطح خود را ارتقا دهید.

زمانی که سطح زبان آموز از مبتدی به متوسط می رسد، منابع دیگری لازم دارید تا شما را از سطح متوسط به سطح متوسط رو به بالا برساند. همچنین منابع بعدی برای رسیدن از سطح متوسط رو به بالا، به سطح پیشرفته.

پس به این نتیجه می رسیم که اگر در ابتدای راه هستید، نیاز به راهنمایی و شناخت مسیر دارید. سن و مقطع تحصیلی تان هم تعیین کننده است. برخی افراد تحصیلات و مطالعات آزاد دارند و به نوعی مایل هستند تا خودشان راه را تعیین کنند. این سبک افراد می توانند به صورت مقطعی از کلاس های زبان انگلیسی بهره ببرند و بعد از آن، مسیر را به صورت خودخوان ادامه دهند.

در مطالعه به شیوه خودخوان، این شما هستید که همه چیز را برنامه ریزی می کنید. پس به جای اینکه مطالعات جسته گریخته و پراکنده داشته باشید، یک مسیر منسجم و منظم برای خود تعریف کنید تا به صورت پیوسته، پایبند به آن باشید. در ادامه، منابع تقویت هریک از مهارت های زبانی را معرفی می کنیم.

دقت کنید که قرار نیست:

• با یک دست چند هندوانه را بلند کنید.
• قرار نیست دور و بر خود را شلوغ کنید.
• چندین دوره آموزشی بخرید یا
• به کتابفروشی بروید و لیستی بلندبالا از کتابها و سی دی های آموزش زبان تهیه کنید.

بلکه قرار است:

1. سطح فعلی خود را بشناسید.
2. تعیین کنید روزانه چند دقیقه می توانید برای مطالعه زبان انگلیسی زمان بگذارید.
3. تنها یک تا دو منبع مناسب برای سطح فعلی خود تهیه کنید.
4. این منابع را تا انتها مطالعه و تمرین کنید.
5. به این باور برسید که کیفیت بالاتر از کمیت است و استمرار بالاتر از جنبش های ناگهانی است. اگر روزی یک متن کوتاه با تمرکز بخوانید بهتر از این است که یک بار در هفته چند ساعت را پای یک متن بلندبالا بگذرانید.
6. بخوانید و بگذرید. مطمئن باشید کلمات جدید را مجدد در منابع بعدی خواهید دید. پس یکجا نمانید. عبور کنید.
7. کلمات را جداگانه حفظ نکنید. هر واژه می تواند چندین معنا داشته باشد. پس بهتر است واژه جدید را داخل همان جمله بیاموزید و آن جمله را چندین بار با صدای بلند تکرار کنید.

حال به بررسی موارد توصیه شده بالا (یعنی شماره های 6 و 7)  بپردازیم.

چرا باید بخوانید و عبور کنید؟

دو شیوه یادگیری وجود دارد که نمی توان تنها به یکی از آن ها پایبند بود. به نظر می رسد باید به یک تعادلی از هر دو حالت برسیم.

روش مطالعاتی اول برای یادگیری زبان:

یک شیوه این است که یک متن یا فیلم را به شیوه تحلیلی مطالعه کنیم. یعنی با دقت ویژگی های ساختاری- گرامری و واژگانی آن را موشکافی و تحلیل کنیم. کاری که ما در سرزمین ترجمه در خصوص آموزش زبان با کارتون و آموزش زبان با متن انجام می دهیم.

روش مطالعاتی دوم برای یادگیری زبان:

شیوه دیگر آن است که صرفا متن ها یا فیلم ها را بخوانیم و ببینیم و بگذریم. در اثر بالا رفتن تعداد متن ها و فیلم هایی که دیده ایم، خود به خود به دانشی دست می یابیم که بسیار با ارزش است. چون روزانه ما ساختارها و واژگان پرتکراری را مورد استفاده قرار می دهیم. وقتی این ساختارها و واژگان پرتکرار را در متن ها و فیلم های بیشتری ببینیم، این تکرار باعث می شود بی آنکه ما متوجه شویم، در ذهنمان ثبت شوند.

به بیانی دقیق تر می توان گفت برای زبان آموزان سطح مبتدی، شیوه اول بسیار کارآمد است. تحلیل ها می تواند به افزایش دانش و نگرش زبان آموز کمک کند و در نتیجه موتور یادگیری او را روشن می سازد. از آن پس با آگاهی و دانش، وارد شیوه مطالعاتی دوم می شود.

و اما شیوه دوم برای زبان آموزان سطح متوسط رو به بالا توصیه می شود. چرا که این زبان آموز یکبار از شیوه مطالعاتی روش اول گذر کرده است. پس حالا برای اینکه بتواند سطح زبانی خود را ارتقا دهد، باید تا می تواند خود را در معرض متن ها و فیلم های صوتی یا تصویری قرار دهد. گوش کند، بخواند و بگذرد. گاهی هم می تواند توقفی کند و با تحلیل و بررسی نکات ارزشمندی را که پیش از این نمی دانسته، بیاموزد.

چرا باید با صدای بلند انگلیسی بخوانید؟

با صدای بلند خواندن یا تکرار کردن، مزایای زیادی دارد. از جمله:

• تقویت ماهیچه های دهان برای روان اَدا کردن کلمات و جملات- روان شدن
• شنیدن صدای خود و مقایسه آن با نحوه بیان زبان اصلی – تقویت تلفظ
• رسیدن به لحن بیان نزدیک به گویشوران بومی انگلیسی زبان- تقویت لهجه
• قالب گرفتن ساختارها و کالوکیشن های انگلیسی در ذهن- تثبیت قوانین
• استفاده از قالب های زبانی آماده در صحبت کردن و نوشتن- یادگیری بدون تلاش
• حرف زدن یا نوشتن بدون نیاز به فکر کردن- افزایش سرعت

جمع بندی

در بالا نکاتی گفته شد که می تواند مسیر یادگیری زبان را برای شما شفاف و روشن کند و شما را از سردرگمی رها سازد. زمانی که مسیر را بلد باشید قطعا زودتر می رسید. اما اگر بخواهید بدون برنامه و هدف راه بیفتید، هربار وارد جاده ای بن بست می شوید که بیرون آمدن از آن از شما وقت و انرژی زیادی می گیرد. پس چه بهتر آنکه، مسیر آزموده را از دیگران بشنویم و به یک جمع بندی برسیم. اهدافمان را تعیین کنیم و از قبل بدانیم که چرا می خواهیم زبان بیاموزیم و با توجه به چرایی که تعیین کرده ایم، به دنبال چگونگی رسیدن به هدف باشیم. در پایان این مقاله چند مورد را با هم مرور خواهیم کرد.

1. به برنامه ریزی خود متعهد باشید.
2. انتظار نداشته باشید و فقط انجام دهید.
3. فرآیند رشد را در گذر زمان خواهید دید.
4. ناامید و مأیوس نشوید.
5. با انگیزه و انظباط، پایبند برنامه باشید.
6. از یادگیری خود لذت ببرید. حرص و جوش خوردن برای یادگیری، سودی که ندارد هیچ، راه رفته را هم تباه می کند.
7. به دل یادگیری زبان بروید و برایش در زندگی خود جایی همیشگی باز کنید. چون برای آموختن پایانی نیست.
8. با پایبندی به برنامه، در گذر زمان مرحله به مرحله بالاتر می روید. هیچ نقطه پایانی وجود ندارد. همیشه مرحله جدیدتر و بالاتری وجود دارد.
9. زبان انگلیسی را همچون کتاب درسی و از روی اجبار نخوانید.
10. از مطالعه لذت ببرید و شیوه یادگیری مکتب خانه ای را کنار بگذارید. دوران حفظ کردن طوطی وار به سر رسیده است.

کافی است تا روحیه لذت بردن از یادگیری در شما زنده بماند. آنگاه خواهید دید که پیمودن این مسیر چه زیباست. ممنون که تا پایان این مقاله همراه ما بودید. چنانچه نکته ای به ذهن تان می رسد که ما در این مقاله به آن اشاره نکرده ایم، لطفا در بخش دیدگاه نظر خود را ثبت کنید تا با کمک شما کیفیت این مقاله را ارتقا دهیم.

گردآورنده و نویسنده: طیبه جوادی